ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗΣ ΝΤΟΥΛΑΠΑΣ

 

     Η Λύδια ήρθε πολύ αναστατωμένη στο μάθημα αγγλικών. Η κυρία της έκανε συνέχεια παρατήρηση, μα εκείνη δε μπορούσε να συγκεντρωθεί με τίποτα.
«Σοφία» μου λέει ψιθυριστά «θέλω να σου πω!»
«Όχι τώρα, έχουμε μάθημα, όταν σχολάσουμε!» Δεν ήθελα να μου κάνει και μένα παρατήρηση η δασκάλα και έτσι με μια αυστηρή μου ματιά, επανέφερα τη Λύδια στην τάξη. Στο διάλλειμα ο Πέτρος, που έσκαγε από περιέργεια να μάθει τι το τόσο σημαντικό είχε συμβεί, ρώτησε τη Λύδια: 
«Θα μας πεις επιτέλους τι έχεις;»
«Υπάρχει ένα μυστικό κλειδωμένο στην ντουλάπα!» είπε εκείνη και τα μάτια της γυάλισαν!
«Τι εννοείς;» τη ρώτησα και εγώ γεμάτη περιέργεια.
«Η μαμά μου χτες όταν γύρισε από τη δουλειά, κρατούσε στα χέρια της ένα πακέτο, κάτι σαν δώρο, τυλιγμένο πολύ προσεκτικά λες και ήταν το πιο σπουδαίο πακέτο του κόσμου! Με φώναξε λοιπόν και μου είπε: Λύδια, εδώ έχω τυλιγμένο κάτι πολύ σπουδαίο και πολύ σπάνιο. Κάτι, που όταν ήμουν στην ηλικία σου και μου το έδωσε η μητέρα μου, μου άλλαξε όλη μου τη ζωή! Όμως δε θέλω να σου πω τι είναι. Θα το βάλω μέσα στην ντουλάπα και θα κρύψω το κλειδί καλά κάπου μέσα στο σπίτι. Μόνο αν βρεις το κλειδί, θα μπορέσεις να ανοίξεις και την ντουλάπα. Και τότε θα ανακαλύψεις μόνη σου αυτό το σπουδαίο μυστικό.»
«Κι αν δεν καταφέρω να βρω το κλειδί;»
«Δε θα μάθεις ποτέ τι κρύβεται μέσα στην ντουλάπα!» μου είπε και γύρισε το κλειδί στη κλειδαριά.»
«Ουάου!» αναφώνησε ο Πέτρος «πρέπει οπωσδήποτε να μάθουμε τι κρύβεται εκεί μέσα!»
«Αυτό λέω και εγώ!» συμπλήρωσε η Λύδια με ένα αίσθημα δικαίωσης ζωγραφισμένο στα μάτια της, αφού είχε βρει επιτέλους κάποιους να την καταλάβουν!
«Είναι δυνατόν να είναι κρυμμένο στην ντουλάπα του σπιτιού μου ένα τόσο σπουδαίο μυστικό και εγώ να μην μπορώ να το ανακαλύψω;»
    Την ίδια μέρα κιόλας η Λύδια άρχισε να ψάχνει σε όλο το σπίτι για να βρει το κλειδί που θα την οδηγούσε σε αυτό το σπουδαίο μυστικό! Και που δεν έψαξε! Κάτω από τα κρεβάτια, μέσα στα συρτάρια, πίσω από τους καναπέδες, ακόμα και μέσα στις κάλτσες της μαμάς και του μπαμπά που ήταν προσεχτικά διπλωμένες μέσα στο συρτάρι. Μάταιος κόπος! Το κλειδί δεν έλεγε να βρεθεί. Η μαμά της κρυφοκοίταζε και διασκέδαζε μα την αγωνία της Λύδιας να ανακαλύψει τι κρυβόταν μέσα στην ντουλάπα. Κατά το βραδάκι την πλησιάζει και της λέει:
«Αφού βλέπω ότι ψάχνεις όλο το σπίτι και μου ανακατεύεις τα πράγματα, θα σε βοηθήσω να βρεις το μυστικό της ντουλάπας. Αλλά με έναν όρο. Για κάθε στοιχείο που θα σου δίνω, εσύ θα πρέπει να διαβάζεις και από μια μικρή ιστορία που θα σου φέρνω.»
Δε μπορώ να πω ότι η Λύδια πέταξε από τη χαρά της, αλλά για να ανακαλύψει το μυστικό της ντουλάπας ήταν πρόθυμη να κάνει τα πάντα, ακόμα και να διαβάσει ένα εξωσχολικό βιβλίο!
«Μου φαίνεται πως έχω πέσει σε παγίδα!»
Η Λύδια με το τσουλουφάκι της να πετάει και το ηθικό της τσακισμένο, δε μπορούσε να πιστέψει πως την έχει πατήσει έτσι.
«Με αυτήν την ιστορία, έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του κόσμου!»
«Έλα βρε Λύδια, νομίζω πως υπερβάλεις, άλλωστε είναι ωραίο το διάβασμα.»
«Έχει δίκιο ο Πέτρος» της είπα προσπαθώντας να την παρηγορήσω «μη μου πεις ότι δεν έχεις βρει τίποτα ωραίο σε όλα αυτά τα βιβλία που έχεις διαβάσει;»
«Ναι, δε λέω….»
Το τσουλουφάκι της δε σταμάτησε να πηγαίνει πέρα  δώθε όσο μας μιλούσε για τις ιστορίες που διάβαζε όλο αυτό τον καιρό και εγώ μέσα μου σκεφτόμουν: λες η Λύδια τελικά να είχε αγαπήσει το διάβασμα;
     Οι μέρες περνούσαν και η μαμά της Λύδιας, κάθε φορά που της έδινε και ένα στοιχείο για το που είναι κρυμμένο το κλειδί για το μυστικό της ντουλάπας, της έφερνε και από ένα βιβλίο. Έτσι η Λύδια είχε αρχίσει χωρίς να το καταλαβαίνει να της αρέσει να διαβάζει και να απολαμβάνει αυτό το παράξενο παιχνίδι που έπαιζε με την μαμά της. Μάλιστα ήθελε τόσο πολύ να λύσει το γρίφο, που περίμενε με αγωνία κάθε καινούργιο βιβλίο μιας και θα την έφερνε ακόμα πιο κοντά στο μυστικό της ντουλάπας!
«Λοιπόν έχουμε και λέμε: είναι μονόχρωμη, μικρή και κρυώνει. Ζει μέσα στη σκόνη αλλά και μέσα στο κεφάλι. Δε μεγαλώνει αλλά ούτε και μικραίνει. Την ξέρουν όλοι και αυτή δεν ξέρει κανέναν. Δεν είναι άνθρωπος αλλά ζει και βασιλεύει. Γεννήθηκε αλλά δεν θα πεθάνει ποτέ!»
 «Αχ, βρε Λύδια είναι πολύ δύσκολο, δε θα το βρούμε ποτέ!»
«Έλα βρε Πέτρο, σκέψου λίγο παραπάνω, μην είσαι τεμπέλης»
Η Λύδια κάθε φορά που μάθαινε και ένα στοιχείο, το μοιραζότανε μαζί μας.
«Είναι μονόχρωμη μικρή και κρυώνει… δηλαδή τι χρώμα να είναι;» Προσπαθώντας να ταιριάξουμε τα στοιχεία κάνανε ένα σωρό εικασίες. Μα ήταν πολύ δύσκολο να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα.
«Μα καλά, τι να είναι αυτό που είναι τόσα πολλά πράγματα και ζει μέσα στο σπίτι σου; Εγώ θα φοβόμουνα λίγο!» είπε Πέτρος και γούρλωσε τα μάτια του.
«Αφού σου λέει, δεν είναι άνθρωπος» του απάντησε η Λύδια νευριασμένα.
«Ναι αλλά ούτε πράγμα!» απάντησε εκείνος.
«Εκτός και αν…» μια σκέψη κυρίεψε το μυαλό μου….
«Για πες πάλι τα στοιχεία που έχουμε…»
«Είναι μονόχρωμη, μικρή και κρυώνει. Ζει μέσα στη σκόνη αλλά και μέσα στο κεφάλι. Δε μεγαλώνει αλλά ούτε και μικραίνει. Την ξέρουν όλοι και αυτή δεν ξέρει κανέναν. Δεν είναι άνθρωπος αλλά ζει και βασιλεύει. Γεννήθηκε αλλά δεν θα πεθάνει ποτέ!»
«Γιατί το παίζεις αυτό το παιχνίδι με τη μαμά σου; Μα φυσικά για να σε κάνει να αγαπήσεις το διάβασμα. Και αφού ο γρίφος δεν είναι άνθρωπος αλλά ούτε και πράγμα, άρα τι μένει;»
«Τι μένει;» με ρώτησαν και οι δύο με αγωνιά!
«Μα ναι! Είναι ήρωας κάποιου βιβλίου!» αναφώνησε η Λύδια.
«Ναι!!!!» άρχισε να φωνάζει ο Πέτρος.
«Είναι μονόχρωμη, μικρή και κρυώνει: Είναι ένα μικρό κοριτσάκι που φοράει κόκκινη κάπα.
Ζει μέσα στη σκόνη αλλά και μέσα στο κεφάλι: Αφού είναι βιβλίο ζει στη βιβλιοθήκη όπου έχει σκόνη, αλλά και μέσα στο κεφάλι μας αφού ξέρουμε την ιστορία της.
Δε μεγαλώνει αλλά ούτε και μικραίνει: Αφού είναι ήρωας βιβλίου, δε θα αλλάξει ποτέ ηλικία.
Την ξέρουν όλοι και αυτή δεν ξέρει κανέναν: Όλοι ξέρουν την ιστορία της, αλλά εκείνη δε μας ξέρει!
Δεν είναι άνθρωπος αλλά ζει και βασιλεύει, γεννήθηκε αλλά δεν θα πεθάνει ποτέ: Γιατί είναι η  Κοκκινοσκουφίτσα!»
Τρέξαμε στη βιβλιοθήκη του σπιτιού της Λύδιας και ανοίγοντας το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας, βρήκαμε το κλειδί!
«Βλέπω, ενώσατε τις δυνάμεις σας και τα καταφέρατε!» είπε γελώντας η μαμά της Λύδιας.
     Πήγαμε στην ντουλάπα και ξεκλειδώσαμε την πόρτα. Η Λύδια πήρε το πακέτο στα χέρια της και άρχισε να το ξετυλίγει σχεδόν με μανία. Και τότε αποκαλύφθηκε μπροστά της ένα βιβλίο με χρυσό εξώφυλλο που έγραφε: «Η πιο ωραία ιστορία του κόσμου»
«Ουάου!!!» ο Πέτρος τα έχασε με το εξώφυλλο του βιβλίου! Μείναμε κα οι τρεις να χαζεύουμε το μυστικό της ντουλάπας που δεν ήταν άλλο από ένα παλιό βιβλίο, τόσο σπουδαίο, που είχε κάνει δώρο η γιαγιά της Λύδιας στη μαμά της και της είχε αλλάξει τη ζωή! Αρχίσαμε να το ξεφυλλίζουμε. Οι ζωγραφιές ξεπετάγονταν σαν μικρά ξωτικά έτοιμα να μας παρασύρουν στο πιο τρελό παιχνίδι και η πιο ωραία ιστορία του κόσμου ήταν έτοιμη να μας ξεδιπλωθεί!
«Λύδια, θα το δανείσεις και σε μένα;» τη ρώτησα εκστασιασμένη.
«Εννοείται, αλλά πρώτα θα το διαβάσω εγώ!»
        Το παιχνίδι που σκαρφίστηκε η μαμά της Λύδιας, την έκανε να αγαπήσει το διάβασμα περισσότερο και από μένα! Και τώρα η Λύδια, ο Πέτρος και εγώ εκτός από τα παιχνίδια, τις βόλτες και το βόλεϊ, έχουμε κάτι να μας δένει ακόμα περισσότερο: την αγάπη μας για το διάβασμα!